EP.4 - เต้าหู้โทฟู To Fu

หลายปีก่อน “เต้าหู้” จะหาเจอเฉพาะในซุปเปอร์มาร์เก็ตเอเชียกับ Biomarkt

ซุปเปอร์มาร์เก็ตเอเชียจะขายอยู่ 2 แบบ แบบในแพ๊กราคาสูงนิดกับแบบสดจะถูกหน่อย กับแบบสดเวลาขายก็จะลอยน้ำใส่ถังรวมๆกันหลายๆก้อน ข้างๆถังติดกระดาษเปื่อยๆเขียนว่า “โปรดเรียกพนักงาน”

ส่วนเต้าหู้ “เมดอินเ(จ)อรมัน” รสชาติและรสสัมผัสนั้น... ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมมันขายไม่ค่อยได้... เพราะราคาก็แพงแถมทั้งฝาดทั้งแห้งผากทั้งเค็มๆปะแล่มๆ


แต่แล้วก็ได้เห็นวิวัฒนาการของ “เต้าหู้เมดอินเจอรมัน”


ตั้งแต่ 2-3 ปีก่อนเริ่มเห็นเต้าหู้วางขายตามหลายๆซุปเปอร์มาร์เก็ตนอกจากเต้าหู้แล้วนมถั่วเหลืองก็หาได้ง่ายขึ้นและราคาก็เป็นมิตรกว่าเมื่อก่อน

แต่เพราะความฝาดและแห้งผากครั้งนั้นยังจำได้ติดลิ้น เลยไม่คิดจะลอง"เต้าหู้เมดอินเจอรมัน"

จนมาเห็นเพื่อนที่เป็น vegan กินเต้าหู้รมควันยี่ห้อหนึ่งประกบขนมปังแทนชีส ---
เรา:          แกกินเข้าไปได้ไงวะ…
เพื่อน:     ลองกินดู แต่ยี่ห้อนี้เท่านั้นนะ
                 (พูดแล้วนางก็เอากล่องมาให้ดู)
เพื่อน:     แบบรมควันนะ
เรา:         เอาว่ะ…

---
ตั้งแต่นั้น ชีวิตเปลี่ยน... เต้าหู้รมควันยี่ห้อที่นางแนะนำกลายเป็นของโปรดเราทันที แม้รสชาติรสสัมผัสมันไม่ใช่ “เต้าหู๊...เต้าหู้” ก็จริง 
แต่มันมีเหมือนอะไรสักอย่างที่เคยกิน

วันหนึ่งเห็นเพื่อนเป็นคนจีนโพสภาพเต้าหู้โปรดเรานี้ พร้อมแคปชั่น
“ลองของใหม่”
เรา:           เฮ่ย! กินเต้าหู้นี้แล้วเป็นไง 
เพื่อน:      ก็ดีแก...แต่ชั้นว่าเราเข้าใจกันอยู่ 2 คนว่ะ
​                   “ว่าจริงๆแล้วมันไม่ใช่เต้าหู้”
เรา:             555 (เออ...ถูกของมัน)

เย็นวันนั้นเราก็ทอดเต้าหู้นั้นกินอีก 
ทอดน้ำมันงา ทอดไปทอดมา ทอดนานไปหน่อย ออกเกรียมๆ


รู้ละ...มันเหมือนอะไร
…. 
​
มันเหมือนไส้กรอกรมควันเซเว่นที่ไม่ได้แตะเลยตั้งแต่เป็นมังสวิรัติ

​